O francuskim królu

Wpełznę na nieboskłon

I spocznę gdzieś obok.

Gdzieś obok dotknę,

Gdzie indziej dłonią musnę,

Stawiając kropkę

Na uczuciu przed kolejnym ruchem,

Którym jak obłok

Przylgnę do Twoich warg,

Gęstą mgłą

Przysłaniając Ci cały świat.

Czy pozwolisz? Czy mogę

Spływać po Twoich plecach

Razem ze skroplonym potem?

Gorącym oddechem wędrując

Po drżącej skórze nóg,

W górę wspinać się

Po kolanach, po udach,

By opowiedzieć Ci francuski wiersz

O miłosnych przygodach pewnego króla,

Który sama byś skończyła

Nieskładnymi zdaniami...

Wspinałbym się po stromych szczytach,

By znów zapoznać się z Twymi ustami.

A resztę dopowie noc sama,

Udając później, że nic nie widziała...